The outback
Door: Veronic
Blijf op de hoogte en volg Veronic
04 December 2015 | Australië, Alice Springs
Na de prachtige oostkust van Australië begon het avontuur in the outback, het midden van Australië. Zoals ik al schreef in mijn vorige verslag is het heet in the outback. Zo’n 42 graden. Vanuit het vliegtuig kon ik al genieten van het uitzicht en zag ik de woestijn. Er is hier werkelijk niks dan woestijn: zand, bergen, wat gras en boompjes en 1 lange weg. Ook al bestaat het land uit boerderijen, je ziet zelden een huis of boerderij langs de weg. Het erg van een boerderij hier is dan ook ineens groot en kan makkelijk 200 km breed zijn. Na de vlucht worden we afgezet bij ons hotel in Alice Springs. We lopen naar het centrum om wat eten, water en snacks te kopen. Poffertjes, wat een hitte. Het is zondag en het stadje lijkt uitgestorven. De winkels zijn dicht, behalve de supermarkt. Verder is er niks te beleven of te zien dus we lopen maar weer terug. Onderweg voelen we enkele regendruppels, en wanneer we net terug zijn in het hotel begint het hard te regenen, te waaien en te onweren. Ook dat hoort bij de warmte.
De volgende dag ontmoeten we onze nieuwe tourguide (Lisa) en de rest van de groep. Er blijkt zelfs een meisje uit Oostrum in de groep te zitten. Bizar dat je aan de andere kant van de wereld iemand tegenkomt die slechts drie kilometer van je vandaan woont. Ik ken haar vader, hij heeft in hetzelfde bestuur gewerkt als waar ik werk en is zelfs een maand of 4 mijn directeur geweest.
Vandaag rijden we door de woestijn. Ook al is het uitzicht overal bijna hetzelfde, het is mooi om te zien. We stoppen bij een kamelenboerderij en bij een uitzichtpunt vanwaar een groot zoutmeer zichtbaar is en een van de drie grote rotsformaties hier in de woestijn, mount Concert. Het meest bijzondere is toch wel als we bij Ayers Rock, oftewel Uluru, arriveren. Deze grote rode berg midden in de woestijn is een van de meest symbolische plekken in Australië. De cultuur van de aboriginals is hier duidelijk merkbaar. We zien vandaag de zonsondergang bij Uluru. Lisa heeft voor champagne gezorgd en een tafel vol lekkere hapjes. Als de zon ondergaat kleurt de rots normaal oranje, maar door de bewolking is dat vandaag minder goed te zien. Het blijft echter mooi en bijzonder om de zonsondergang hier te beleven. Terug op de slaapplek moeten we ons eigen vlees bereiden op de barbecue. Na me uit de handen van een dronken Australiër te hebben bevrijd ga ik slapen om de volgende dag om 4:00 uur op te staan voor zonsopgang!
Ook de zonsopgang is weer prachtig. En eindelijk een aangename temperatuur zo vroeg in de ochtend. We maken een wandeling om Ayers Rock en krijgen wat informatie over deze plek en de verhalen die erbij horen. Na bijna 3 uur wandelen wordt het langzaam warmer en gaan we terug naar het ‘hotel’. Even een uurtje slapen en wat rondhangen en dan is het tijd voor een helikoptervlucht over de woestijn om Uluru en Kata Tjuta (de derde grote rotsformatie). We kunnen zelfs een woestijnbrand zien in de verte die ontstaan is door de bliksem. Ze blussen het niet omdat er niet veel groeit en het vanzelf wel uit zal gaan. Bovendien zijn veel bomen hier vuurbestendig. Na een half uur genieten weer terug naar het enige kleine dorpje hier in de regio. Die avond gaan we sterren kijken. Het is een heldere nacht en het in onbeschrijfelijk hoeveel sterren er te zien zijn. Omdat dit het zuidelijk halfrond is zijn hier andere sterren te zien dan bij ons in Nederland. Er zijn telescopen waardoor we de sterren van iets dichterbij kunnen bewonderen en er wordt veel uitgelegd. De maanvis niet te zien terwijl die er overdag wel was. De maan is pas midden in de nacht zichtbaar.
Na een hele lange dag naar bed en de volgende dag weer vroeg op om Kata Tjuta te bekijken. Dan krijg ik het vreselijke bericht te horen dat ome Gerrit is gestorven. Ik heb die dag (en alle volgende) veel aan hem en tante Marie, kinderen en kleinkinderen gedacht. Dan ben je opeens toch wel ver weg.
Kata Tjuta bestaat uit 36 rotsen, 4 grote en de rest kleiner. Hier twee wandelingen tussen het gebergte. De eerste is pittig omdat we veel klimmen en dalen. De tweede is makkelijker omdat dit pad tussen twee rotsen door loopt.
Later die dag arriveren we op onze camping. Vannacht zullen we slapen in een swag. Een combinatie tussen een tent zonder stokken en een slaapzak. Het is een grote rechthoekige zak met daarin een soort matje en slaapzak. Je kruipt in een laken, in de slaapzak, in de swag. Je ritst de swag dicht (er zit gaas bij je hoofd voor lucht en uitzicht) en zo slaap je buiten op het gras. Aangezien we weer zo’n mooie sterrenhemel hebben wil ik de swag eigenlijk open laten, maar aangezien er al een schorpioen is gesignaleerd in de doucheruimte neem ik maar geen risico en rits alles toch maar dicht. Het ligt helemaal niet slecht en de sterren zijn nog zichtbaar. Hier houd ik het wel een paar uurtjes uit. We moeten namelijk al om 3:30 uur opstaan (ja, het is nog steeds vakantie) om naar Kings Canyon te gaan voor zonsopgang. Ik klim niet op de Canon omdat ik mijn knie niet wil beslisten met de 500 treden. Ik loop in de kloof en geniet daar van de droogstaande rivier, de grote rotsen om me heen en het geluid van de vele vogels.
Om 10 uur hebben we al lunch, kamelenboerderij, smaakt prima. Daarna een lange en plakkerige we terug naar Alice Springs. Dit is de laatste avond met deze groep omdat vele hierna naar Cairns vliegen of hun eigen weg gaan. We gaan maar met 9 mensen naar Darwin. Maar eerst nog een vrije dag in Alice Springs om de stad beter te leren kennen want deze is toch iets groter dan we dachten. Er is hier zelfs een kerstmarkt (met 40 graden) die we bezoeken, zo druk. Ik wist niet dat er zoveel mensen in dit stadje woonden. Kerst lijkt zo ver weg, maar toch leuk om te zien.
Morgen begint de laatste week van mijn rondreis. Jammer, maar ik krijg vast nog veel te zien deze laatste week. Iedereen fijne pakjesavond! En familie van Gerrit allemaal veel sterkte de komende tijd. Dikke knuffel voor jullie allemaal. Xxx
De volgende dag ontmoeten we onze nieuwe tourguide (Lisa) en de rest van de groep. Er blijkt zelfs een meisje uit Oostrum in de groep te zitten. Bizar dat je aan de andere kant van de wereld iemand tegenkomt die slechts drie kilometer van je vandaan woont. Ik ken haar vader, hij heeft in hetzelfde bestuur gewerkt als waar ik werk en is zelfs een maand of 4 mijn directeur geweest.
Vandaag rijden we door de woestijn. Ook al is het uitzicht overal bijna hetzelfde, het is mooi om te zien. We stoppen bij een kamelenboerderij en bij een uitzichtpunt vanwaar een groot zoutmeer zichtbaar is en een van de drie grote rotsformaties hier in de woestijn, mount Concert. Het meest bijzondere is toch wel als we bij Ayers Rock, oftewel Uluru, arriveren. Deze grote rode berg midden in de woestijn is een van de meest symbolische plekken in Australië. De cultuur van de aboriginals is hier duidelijk merkbaar. We zien vandaag de zonsondergang bij Uluru. Lisa heeft voor champagne gezorgd en een tafel vol lekkere hapjes. Als de zon ondergaat kleurt de rots normaal oranje, maar door de bewolking is dat vandaag minder goed te zien. Het blijft echter mooi en bijzonder om de zonsondergang hier te beleven. Terug op de slaapplek moeten we ons eigen vlees bereiden op de barbecue. Na me uit de handen van een dronken Australiër te hebben bevrijd ga ik slapen om de volgende dag om 4:00 uur op te staan voor zonsopgang!
Ook de zonsopgang is weer prachtig. En eindelijk een aangename temperatuur zo vroeg in de ochtend. We maken een wandeling om Ayers Rock en krijgen wat informatie over deze plek en de verhalen die erbij horen. Na bijna 3 uur wandelen wordt het langzaam warmer en gaan we terug naar het ‘hotel’. Even een uurtje slapen en wat rondhangen en dan is het tijd voor een helikoptervlucht over de woestijn om Uluru en Kata Tjuta (de derde grote rotsformatie). We kunnen zelfs een woestijnbrand zien in de verte die ontstaan is door de bliksem. Ze blussen het niet omdat er niet veel groeit en het vanzelf wel uit zal gaan. Bovendien zijn veel bomen hier vuurbestendig. Na een half uur genieten weer terug naar het enige kleine dorpje hier in de regio. Die avond gaan we sterren kijken. Het is een heldere nacht en het in onbeschrijfelijk hoeveel sterren er te zien zijn. Omdat dit het zuidelijk halfrond is zijn hier andere sterren te zien dan bij ons in Nederland. Er zijn telescopen waardoor we de sterren van iets dichterbij kunnen bewonderen en er wordt veel uitgelegd. De maanvis niet te zien terwijl die er overdag wel was. De maan is pas midden in de nacht zichtbaar.
Na een hele lange dag naar bed en de volgende dag weer vroeg op om Kata Tjuta te bekijken. Dan krijg ik het vreselijke bericht te horen dat ome Gerrit is gestorven. Ik heb die dag (en alle volgende) veel aan hem en tante Marie, kinderen en kleinkinderen gedacht. Dan ben je opeens toch wel ver weg.
Kata Tjuta bestaat uit 36 rotsen, 4 grote en de rest kleiner. Hier twee wandelingen tussen het gebergte. De eerste is pittig omdat we veel klimmen en dalen. De tweede is makkelijker omdat dit pad tussen twee rotsen door loopt.
Later die dag arriveren we op onze camping. Vannacht zullen we slapen in een swag. Een combinatie tussen een tent zonder stokken en een slaapzak. Het is een grote rechthoekige zak met daarin een soort matje en slaapzak. Je kruipt in een laken, in de slaapzak, in de swag. Je ritst de swag dicht (er zit gaas bij je hoofd voor lucht en uitzicht) en zo slaap je buiten op het gras. Aangezien we weer zo’n mooie sterrenhemel hebben wil ik de swag eigenlijk open laten, maar aangezien er al een schorpioen is gesignaleerd in de doucheruimte neem ik maar geen risico en rits alles toch maar dicht. Het ligt helemaal niet slecht en de sterren zijn nog zichtbaar. Hier houd ik het wel een paar uurtjes uit. We moeten namelijk al om 3:30 uur opstaan (ja, het is nog steeds vakantie) om naar Kings Canyon te gaan voor zonsopgang. Ik klim niet op de Canon omdat ik mijn knie niet wil beslisten met de 500 treden. Ik loop in de kloof en geniet daar van de droogstaande rivier, de grote rotsen om me heen en het geluid van de vele vogels.
Om 10 uur hebben we al lunch, kamelenboerderij, smaakt prima. Daarna een lange en plakkerige we terug naar Alice Springs. Dit is de laatste avond met deze groep omdat vele hierna naar Cairns vliegen of hun eigen weg gaan. We gaan maar met 9 mensen naar Darwin. Maar eerst nog een vrije dag in Alice Springs om de stad beter te leren kennen want deze is toch iets groter dan we dachten. Er is hier zelfs een kerstmarkt (met 40 graden) die we bezoeken, zo druk. Ik wist niet dat er zoveel mensen in dit stadje woonden. Kerst lijkt zo ver weg, maar toch leuk om te zien.
Morgen begint de laatste week van mijn rondreis. Jammer, maar ik krijg vast nog veel te zien deze laatste week. Iedereen fijne pakjesavond! En familie van Gerrit allemaal veel sterkte de komende tijd. Dikke knuffel voor jullie allemaal. Xxx
-
04 December 2015 - 14:21
Marly:
Wat weer een mooi en uitgebreid verslag!
Hier lopen Sinterklaas en zwarte Pieten pepernoten uit te delen. Er ligt een heerlijke chocoladeletter in je postvak op je te wachten. Mooi, die tegenstelling van zomer en alles wat erbij hoort en de sinterklaasperiode hier in Nederland.
Groetjes, geniet, want het gaat zo snel voorbij!
-
04 December 2015 - 20:34
Mia:
Gecondoleerd Veronic en familie, met het verlies van Gerrit. Wat verdrietig: Dan ben je inderdaad ver weg ...
Het is heel bijzonder om te lezen wat je allemaal meemaakt. Maak er nog een mooie tijd van vrouwke! Veel groetjes! -
04 December 2015 - 21:20
Ilona:
Zo, ik heb weer eens even alles bij-gelezen! Wat een avonturen Veronic... En wat een afwisseling in landschappen en activiteiten, daardoor gaat de tijd natuurlijk heel snel. Het lijkt me allemaal prachtig en de groep is volgens mij ook erg gezellig.
Ik kijk alweer uit naar je volgende verhaal. Geniet ze daar!
Groetjes Ilona -
04 December 2015 - 23:28
Johan:
ongelooflijk, als ik nog 25 was...
-
05 December 2015 - 05:37
Susanne:
Wat een bijzondere dingen maak je allemaal mee!
Leuk om alles op deze manier te volgen. Ik kijk al uit naar de foto's.
Geniet van het mooie Australie!
-
06 December 2015 - 20:14
Grad Willems:
Hallo Veronic
Wat weer een erg mooi reisverslag erg fijn om te lezen dat je het zo goed naar de zin hebt en wat maak je toch veel mee.
ik vind het fantastiche en geniet al van alles wat je schrijf erg mooi.
Tot het volgende verslag en hopelijk enkele mooie foto's.
Groetjes Grad -
08 December 2015 - 09:25
Lucia:
Wat was het weer leuk om jouw avonturen te lezen. Wat leuk en tegelijkertijd bizar om iemand Uit Oostrum te ontmoeten. Ik kijk weer uit naar je volgende verhaal. Groetjes Lucia
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
